Sadisme en haat horen bij een liefdesrelatie. Het is geen romantische stelling, maar evenmin cynisch. Geloven in gezond egoïsme en in volhouden zijn zinvolle standpunten. Als men op een dood punt is beland en daar weer uitkomt, krijgt de relatie een diepte die men niet voor mogelijk had gehouden.

Elke lange relatie is een vreselijke opgave, het is frustrerend, pijnlijk en brengt de naarste trekjes in ons naar boven. Bij niemand ervaren we zo’n potentieel aan woede, haat en sadisme als bij onze partner.

---

ERKENNEN

Een liefdesrelatie biedt een unieke kans op persoonlijke groei. Nergens komt men zoveel over zichzelf te weten en vindt men zoveel verdieping als in een relatie met een partner. Maar men moet bereid zijn er hard voor te werken en weten waaraan men begint.
Onze verwachtingen van een relatie zijn totaal onrealistisch, we leven in een ‘feel-good’ cultuur. Alles moet makkelijk gaan, leuk en lekker zijn ook al ligt dat niet steeds binnen de algemeen geldende normen. We verwachten dat een relatie al onze problemen zal oplossen. Dat als het zover is, we nooit meer echt bang of eenzaam hoeven te zijn. Dat onze partner altijd zal aanvoelen wat we nodig hebben en ervoor zal zorgen dat we ons goed voelen. Als men daar vanuit gaat, kan het niet anders dan mislukken.

---

EVOLUTIONAIR

Een relatie zoals we dat nu kennen is evolutionair een nieuw fenomeen. Dat we zelf onze partners kunnenkiezen en daarbij ook nog vaak financieel onafhankelijk van elkaar zijn, bestaat nog geen honderd jaar. We zitten nog midden in een leerproces en dat gaat met vallen en opstaan.
Sadisme is een normale menselijke neiging. We associëren het met fetisjisme, zwepen en rubberen maskers, maar de eigenlijke betekent het: een ander pijn doen en er plezier aan beleven. Dat is misschien niet iets om trots op te zijn, maar ieder kent die neiging en dat moeten we onder ogen durven zien. We zijn vooral sadistisch in onze partnerrelatie, omdat de ander ons het makkelijkst kwetst. Vooral wanneer onze verwachtingen zo onrealistisch hoog gespannen zijn. Dan kunnen we niet anders dan teleurgesteld en gefrustreerd raken. Onze eerste reactie is dan vaak de ander terug te willen pakken.

---

METHODEN

Het probleem is niet zozeer de woede maar het feit dat we die niet onderkennen. Net zoals we van onze partner onrealistische verwachtingen hebben, verwachten we ook van onszelf iets onmogelijks. We mogen geen boosheid voelen jegens degene van wie we houden, laat staan haat. Dat vinden we bedreigend, alsof die gevoelens onze liefde kunnen vernietigen. Maar juist door ze te onderdrukken, komt de relatie onderdruk te staan. Zo ontstaan onderhuidse conflicten, gekibbel, voelen we ons onbegrepen en alleen, en raken we teleurgesteld in een relatie.

---

NIET DESTRUCTIEF

Het is geen goed teken als partners elkaar vaak en intens haten. Maar dat het voorkomt, is zeker niet vreemd. Ook haat is een normaal menselijk gevoel. En het tegenstrijdige is dat hoe minder bang we voor deze donkere kanten zijn, hoe minder controle ze kunnen krijgen over ons en onze relatie. En hoe beter we ze leren begrijpen en hanteren, hoe sterker we worden.
Bij conflicten concluderen we al snel dat we niet bij elkaar passen of dat we uit elkaar zijn gegroeid. En het ligt dan natuurlijk altijd aan onze partner, niet aan onszelf. Die ander begrijpt ons niet, doet te weinig zijn best.

---

EMOTIONELE VOLWASSENHEID

Maar waar het eigenlijk vaak op neerkomt is dat we emotioneel volwassen moeten worden. Vaak zie men dat als een relatie niet meer lekker loopt, men hun heil gaan zoeken bij een ander. Uiteindelijk lopen ze bij hun minnaar vaak tegen dezelfde frustraties aan als bij hun partner. Pas als men aan het werk gaat om die te overwinnen, begint men te groeien.
In principe kan men met veel meer mensen een goede relatie hebben dan met de partner met wie men nu is. Dat er voor elk van ons een ware bestaat, is een sprookje. Net zulke grote onzin als dat uw partner u gelukkig gaat maken. Dat kan en zal hij niet doen. Sterker nog: een goede partner is juist iemand die niet al jouw wensen uit te laat komen. Een goede partner is a ‘pain in the ass.’

---

MOTIVERING

Een seksuele partner wordt pas aantrekkelijk als hij of zij een sterke, volwassen persoon is met een eigen identiteit. Wie wil een relatie met iemand die alleen maar doet wat u wil, die u naar de mond praat?
Hij heeft zijn eigen behoeften en wensen en die zullen botsen met die van u, dat kan niet anders. Dat is ook niet erg, sterker nog, echte intimiteit komt pas als men samen de ergste crisis heeft overwonnen. Als men op een dood punt is beland – en dat gebeurt in elk huwelijk – en je daar weer uitkomt. Dan krijgt je relatie, en ook de seks, een diepte die men niet voor mogelijk had gehouden.

---

DIFFERENTIATIE

Veel stellen klagen dat ze van elkaar verwijderd zijn geraakt, terwijl ze in werkelijkheid juist wederzijds te afhankelijk zijn geworden. Ze zijn “emotioneel gefuseerd”. De partners zijn volledig op elkaar gericht, leven naar de- vaak onbewuste – eis dat hun partner al hun behoeften aan moet voelen, en zijn constant geïrriteerd en gefrustreerd dat dat niet gebeurt.
Partners moeten zich weer op zichzelf gaan richten, en juist loskomen van die ander. Niet dat ze uit elkaar moeten, maar wel dat ze zich op hun eigen behoeften gaan richten. Ze moeten leren zichzelf te geven wat ze nodig hebben. Niet meer uw gedrag aanpassen aan de wensen van uw partner in de hoop op acceptatie, maar uzelf zijn. Inclusief alle kanten die je partner misschien minder waardeert. Dat is geen makkelijk proces, maar het enige om tot een volwassen, sterke relatie te komen. Het lijkt tegenstrijdig, maar juist als beide partners bereid zijn meer los te komen, vinden ze elkaar opnieuw. Ze zijn nu sterker en onafhankelijker, en daardoor ook aantrekkelijker.
Als ze geleerd hebben zichzelf gelukkig te maken, vinden ze ook het geluk weer bij elkaar.

---